tula pahata 

aai 

तुझ्यासोबत

tuch

रात्र रात्र तुझ्या आठवणीत
जागून प्रेम करणं
मला कधी जमलच नाही....

कारण स्वप्नात तुझ्यासोबत
जगण्यावाचून मला
दुसरं काही सुचलंच नाही......

खूप त्रास झाला होता ......
जेव्हा तुझी वाट पहिली होती
तू परत येणार नाहीस
हे माहित असूनही.......

आता तू परतलास तरीही
खूप त्रास होतोय ........
कारण तू माझा नाहीस .....
माझ्या जवळ असूनही .......

ओठांवर आलेले शब्द ....
पुन्हा परतून गेले .......
तुझं सुख पाहून
मन हलकेच हसून गेले ......

तिच्या सोबत आहेस तू
याचे दुख कधीच नव्हते......
पण मी तुझी नाही म्हणून
ओठांवर आलेले शब्द
पुन्हा परतून गेले .......

फक्त एकदाच तुला सांगावे
इतकेच स्वप्न मनी होते......
पण तुझ्या नकाराची भीती वाटली
अन ओठांवर आलेले शब्द
पुन्हा परतून गेले .......

तू सोबत नव्हतास
पण तुझी आठवण सोबत होती
तुझ्या सोबत जगण्याची आस
मनी होती.....

तुझ्या सुखासाठी.... तुला हवे तसे
सगळे काही करण्यासाठी
मनानेही कात टाकली होती ......

तुझ्या नकळत तुला पाहण्यासाठी
माझ्या पापण्यांचीहि
धडपड चालू होती .......

कधी न कधी नक्की कळेल तुला .....
कुणीतरी तुझ्यासाठी
क्षणोक्षणी झुरत होती .....

जगता जगता..... अजूनही
जगायचेच राहून गेले
मागे वळून पहिले तर......
तुला विसरायचेच राहून गेले..........

डोळ्यांना लाख समजावले
तरीही........... ओघळणारे असू मात्र.....
साठवायचेच राहून गेले...........

आयुष्य म्हणजे ……. 

तुझ्या सोबत जगलेला प्रत्येक क्षण 

तुझ्या येण्याची चाहूल लागताच
मन कसे सैरभैर होऊन जाते.......
रिमझिमत्या श्रावण सरित तुझी आठवण
माझ्या प्रेमाचे रंग उधळून जाते............

आयुष्य समजून घेता घेता
आयुष्यच संपून जात.........
पुढे जाता जाता
मागून मग आठवणींच
वार वाहू लागतं..........

नाही कळले कधी तुला
भाव हे अंतरीचे
हे सारे बहाणे तुझे
कि भास माझ्या मनीचे........

आयुष्यात सुखदुखांशी झगडताना
म्हातारपण कधी जवळ येतं कळतही नाही ……
अन तारुण्यातल्या गुजगोष्टी आठवल्याशिवाय
सुरकुतलेल्या गालावरची कळी देखील खुलत नाही …… 

मन हे वेडे तुझ्यात गुंतलेले
कालही आजही उद्यहि….

फुलपाखरागत उडुनी गेले सारे क्षण ते
तरीही आठवणीने तुझ्या वेढलेले
कालही आजही उद्यहि…।

कळले न कधी दिस ते गेले
तुझ्या मिठीचे केवळ भास हे उरले
तरीही वाटेवर तुझ्या नजर हि वळे
कालही आजही उद्यहि……. 

फुलांमध्ये कळ्यां मध्ये दिसते आई
दुखात सतत हसते आई ……

जेव्हा जेव्हा पाहते मी अंगणातली सावली
माझ्या आईची वाजते बांगडी

ममतेची मूर्ती क्रोधाची माता
समुद्रापेक्षाही वेगाने वाहतात तिच्या ममतेच्या लाटा ….

जन्म देऊन केलेत उपकार
जीवनात भरलेत सुसंस्कार ……

फुलांमध्ये कळ्यां मध्ये दिसते आई
दुखात सतत हसते आई ……

शब्द तुझे माझे 

मुके होऊन गेले …। 

तुला पाहताच सख्या 

तुझी होऊन गेले……। 

प्रेम…….   आयुष्य  एका
बंधनात  बांधून ठेवते ……
मैत्री …….  मन मोकळे करून
आयुष्य जगायला शिकवते ………. 

जाऊन जाऊन माझ्यापासून
कितीशी दूर जाशील
मला विसरता विसरता
पुन्हा माझ्याच आठवणीत रमशील